Deze broer en zus voeren gesprekken over kleine en ook grote dingen in het leven: school vroeger en nu, dingen die stinken, doodgaan, voetbal, het verschil tussen jongens en meisjes, enz. De hilarische toon van hun conversatie wordt al meteen in het eerste verhaaltje gezet wanneer ze het kruiswoordraadsel afwerken waaraan oma bezig was en er ronduit een potje van maken:
"En hier: Zich voeden. Vier letters." "Eten?" "Ja, maar de eerste letter is die O van DOM." "Misschien is het in de verleden tijd: OTEN." "OTEN? Het is toch ATEN?" Ja, maar we hebben een O, geen A." Misschien is dat een tijd die we nog niet kennen, OTEN?”
De kleur van de tekst geeft daarbij telkens aan wie van beiden aan het woord is. Groen is voor Judocus, dat zie je aan zijn groene trui en broek. En rood voor Lina, zoals haar rode jurkje. Het geheel is in een soort stripvorm gegoten, waarbij Sabien Clement met enkele lijnen de houding van het kind bij elke uitspraak heel treffend weergeeft. Kortom, een heel leuk boekje. Alleen vraag ik me af of kinderen deze humor wel smaken. “Een boek vol humor waarin alle (groot)ouders hun jonge (klein)kinderen herkennen.” zegt de flaptekst. Dat klopt, en ik denk dat het boek dan ook het meest geschikt is voor die (groot)ouders.