Lucinda is een fashionista die het als haar taak ziet om alles en iedereen mooier te maken. Daarom wijst zij haar klasgenoten, haar grootouders en zelfs haar kat uitvoerig op hun gebreken om er vervolgens wat aan te doen. Op een dag ontmoet Lucinda een monster. Ze vindt het een geweldige uitdaging om ook van het monster een prachtig wezen te maken en begint er meteen aan. Wanneer ze klaar is, is ze zelfs bereid om vriendinnen te worden met het monster. Maar het monster zelf denkt daar anders over. Ook al zit haar haar nu goed, vanbinnen blijft het een monster. "Want een monster blijft slecht en gemeen, ook al smeer je er verf overheen!" En dat zal Lucinda geweten hebben, want ze wordt zonder verpinken opgegeten.
Het boek is op rijm geschreven en een feest om voor te lezen. De tekeningen van Tony Ross zijn geweldig. Ze illustreren niet alleen het verhaal, maar vertellen nog een heleboel extra. Zo zie je op de tekeningen hoe de mensen denken over Lucinda's obsessie terwijl je ook ziet hoezeer ze opgaat in haar werk. Het is hilarisch om te bekijken. Het geheel oogt heel dynamisch en is tijdloos.