Mag dat, Ollie?' is een prentenboek in de zuivere zin van het woord: het boek bevat geen tekst, enkel illustraties. De prenten vullen een hele of een dubbele bladzijde, maar soms staan er ook meerdere tekeningetjes op een pagina, zodat het boek leest als een soort stripverhaal. De afbeeldingen zijn kleurrijk en zo duidelijk dat ze ook geen tekst behoeven. De sfeer is opgewekt en vrolijk. De titel ‘Mag dat, Ollie?’ gidst je doorheen het boek. De illustraties vertellen het verhaal van een meisje dat ’s morgens vroeg wakker wordt en wil gaan zwemmen. Iedereen slaapt echter nog en ze vertrekt dan maar alleen. We volgen Ollie die haar badpak aantrekt en op haar kinderfietsje door de straten racet, langs de rivier en door de plassen. Ollie verlost vogeltjes uit een kooitje, plukt een bos tulpen en rijdt de bloemen plat, steekt zomaar een drukke straat over, steelt een appel, laat het hekje van de kinderboerderij openstaan zodat alle dieren gaan lopen en ga zo maar door. Mag dat allemaal wel? Zoveel stoutigheid kan je je haast niet voorstellen! Ondertussen worden uiteraard ook de ouders wakker en de hele buurt staat meteen op stelten als ze merken dat Ollie verdwenen is. De politie wordt ingeschakeld en iedereen helpt zoeken. Eind goed al goed, want Ollie wordt bij het zwemvijvertje in het park gevonden. Het is een erg onwaarschijnlijk avontuur voor een kleuter. En hoewel kinderen er misschien wel graag een verhaaltje bij verzinnen, is dit boek zeker geen geschenk om voor te lezen, want je moet als ouder zelf de tekst produceren. Het geheel lijkt me ook te complex (dubbele verhaallijn) en te lang om kleuters dit boek zelf te laten ‘lezen’, hetgeen allicht wel de bedoeling is van een tekstloos boekje. Samen kijken en lezen dan maar en gelukkig krijg je wel de mogelijkheid om allerlei variaties te bedenken. Het dynamische verhaal is weergegeven in paginavullende illustraties waarin een heleboel kleine details zitten. Leuk om naar te kijken, om vanalles te zoeken, te ontdekken en te benoemen, maar het leidt de aandacht af van de verhaallijn en vertraagt het ritme van het verhaal. Hoewel een spel van vraag en antwoord bijdraagt tot de taalontwikkeling van het kind, lijkt dit boek me minder geschikt. Dit is het tweede boekje met Ollie in de hoofdrol, volgens hetzelfde concept.