Deze klassieker wordt gelukkig nog altijd uitgegeven. Het hele verhaal duurt eigenlijk maar een stukje van een avond. Het begint met een zin die over drie bladzijden en evenveel prenten doorloopt: "Toen Max zijn wolfspakje aan had, en kattenkwaad uithaalde/ en nog meer kattenkwaad/ riep zijn moeder 'Je bent een monster!' en Max zei 'Ik vreet je op!' Toen moest hij zonder eten naar bed." Max valt in slaap en droomt. Zijn kamer wordt een bos, dan een zee waarover Max kan wegdobberen "bijna een jaar lang", tot bij de Maximonsters. Maar hoe vreselijk ze ook zijn, Max is niet bang van de monsters. Hij temt hen en de monsters zijn bang van Max. Ze maken hem 'Koning van de Maximonsters'. Na heel veel woeste spelletjes stuurt Max de Maximonsters zonder eten naar bed "en er woei een geur van lekker eten om hem heen, helemaal van de andere kant van de wereld." Max zeilt terug naar huis en komt in zijn kamer waar hij zijn avondeten vindt "en het was nog warm". Een grotesk verhaal over gevoelens en belevenissen die kleuters zeker herkennen. Het vraagt om dialoog tussen de verteller en de kinderen. De zeggingskracht van de prenten staat in contrast met de sobere tekst.