Mijn ridder

‘Mijn ridder’ is voor kinderen een erg moeilijk boek. Hier een leeftijd op plakken is erg relatief. Voorlezen vanaf zes jaar, maar of de boodschap overkomt en of kinderen hier iets aan hebben, is nog maar de vraag. De hoofdfiguur, een vrouw, vertelt hoe ze als meisje van vijf jaar droomt van haar ridder. Die zal haar komen halen op zijn paard, haar overal mee naar toe nemen en vooral elke dag kussen. Maar telkens weer beseft de vrouw/het meisje dat het een droom is en bij elk besef wordt het gat in haar hart groter. Dat gat kan alleen gevuld worden door haar ridder. Gelukkig heeft ze een mama en een papa, broers en een zus die haar veel kussen geven, maar toch kan dit haar pijn niet verzachten. Het meisje wordt ouder en nu ontmoet ze meer jongens van wie ze denkt dat ze wel eens de ware zouden kunnen zijn. Het blijken allemaal nepridders te zijn en het gat in haar hart wordt weer groter, donkerder en dieper. Tot ze op een dag iemand ontmoet. Het voelt niet helemaal zuiver aan, eerder als thuiskomen op een onbekende plek. Toch waagt ze de stap. Al gauw blijkt het een vergissing te zijn. De vrouw wordt moe, kwijnt weg en voelt zich onzichtbaar. Dan ontmoet ze weer iemand, maar die blijkt onbereikbaar. Hij werd bang van al de kussen die zij wil en bang van het gat in haar hart dat hij moet dichten. Hij haast zich om zo snel mogelijk van haar vandaan te komen. De vrouw is nog nooit zo alleen geweest, ze ziet in de spiegel hoe ze oud wordt en begint te vrezen dat haar ridder niet bestaat. Ze krijgt het koud en zoekt een bezigheid. Het enige dat ze nog doet is breien, eindeloos breien. Een vriendin komt haar op een dag halen. Ze wil dat ze iemand ontmoet. Alhoewel ze aanvankelijk erg weigerachtig is, geeft ze toch toe. Haar lichaam herkent haar ridder het eerst, alles kriebelt, het gat in haar hart gaat dicht. Qua inhoud niet echt iets voor jonge kinderen. Als volwassene is het verdriet, het wegkwijnen, de hoop en de pijn wel herkenbaar. De algemene sfeer is erg somber, stroef en neerslachtig. Niet echt opbeurende literatuur ondanks het feit dat het verhaal een happy end heeft. De illustraties spreiden zich telkens over twee pagina’s uit en bestaan uit tekeningen en collages. Om in de stijl te blijven is ook de tekst sober gehouden. Voor kleine kinderen vaak te abstract en te moeilijk. Ook de gedachtegangen van de vrouw zullen aan hen voorbij gaan. ‘Mijn ridder’ is een zwaarmoedig verhaal dat eerder onduidelijkheid creëert dan interesse in het verhaal op zich.