Pom is een jongen met 'artistieke' ouders. Zijn vader is kunstschilder en zijn moeder zorgt ervoor dat de kunst verkocht kan worden. Zijn ouders houden er nogal eigen ideeën op na. Maar Pom, die eigenlijk Kees had moeten heten naar zijn opa, is best tevreden met zijn gezin. Zijn zusje Lisa heeft een bruine huid en stilaan gaat Pom zich afvragen hoe dat kan. Pom verzamelt stenen, kan goed schilderen en houdt van voetballen. Hij heeft één goede vriend, Alex. Wanneer er een nieuwe jongen in de klas komt, Bas, heeft Pom het er moeilijk mee om zijn beste vriend te delen. Pom staat dan ook wat versteld dat Bas een geheim heeft dat hij met hem wil delen. Pom vindt dat je geheimen voor jezelf moet houden, maar hij zal Bas zeker helpen met zijn geheim. De relatie tussen Poms vader en grootvader is wat verstoord, en dat wordt er niet beter op als opa een beroerte krijgt. Een ik-verhaal dat zo uit de mond van een tienjarige lijkt te komen. Hij komt uit een warm nest en nu hij wat ouder wordt, wordt hij ook ingewijd in het familie'geheim' - een misstap van zijn moeder - maar dat gebeurt op een heel vanzelfsprekende manier. Er gebeuren geen grootse dingen in zijn leventje, maar de beroerte van opa zet wel een hele ketting van gebeurtenissen en emoties in het gezin en de familie in gang. Pom observeert en registreert en beschrijft alles op zijn kinderlijke manier. Er wordt heel wat afgehuild in dit verhaal en toch is het geen tranerige bedoening. De gevoelens zijn echt en de relaties zo realistisch en herkenbaar neergezet dat het vaak grappig wordt. Het komt weer goed tussen Poms vader en opa én met de nieuwe jongen Bas. Als het boek uit is, ben je blij dat je het gelezen hebt!