Als prinses Arabella wakker wordt, beseft ze dat haar kamer ongelooflijk saai is. Alles, behalve zij zelf, is grijs en grauw. Ze vindt het maar niets en wil er iets aan doen. Prinses Arabella roept haar lakeien en geeft ze de opdracht om verf te gaan halen in alle kleuren van de regenboog. Ze zijn snel terug maar Arabella is niet tevreden: het zijn maar gewone kleuren (de basiskleuren blauw, geel, rood, wit en zwart). Ze wil haar kaptafel graag in het roze, maar hoe moet ze dat doen? Dan ontdekt ze dat ze kleuren kan mengen en zo andere kleuren bekomt. Rood en wit wordt roze, rood en blauw wordt paars, wit en zwart wordt grijs, rood en geel wordt oranje, geel en blauw wordt groen. Haar nieuwe kleuren gebruikt ze onmiddellijk voor het opsmukken van haar kamer. Prinses Arabella beschrijft de nieuwe kleuren ook door ze te vergelijken met iets dat dezelfde kleur heeft. Roze als frambozenijs, pimpelpaars als een druifje in de zon, grijs als het velletje van een muis, oranje als een bord vol wortelpap, groen als knabbelgras voor de koe. Maar dan loopt Arabella de potten met verf toevallig om. De verf vliegt door de lucht en de spetters zijn niet te tellen. Wat een ramp ... Zoals gewoonlijk krijg je hier een eigenzinnige Arabella te zien, die alles op haar eigen manier wil doen. Toch heeft dit verhaal een wat open einde: was het nu een droom of was het toch echt? 'Prinses Arabella maakt kleuren' is een vrolijk en uiteraard erg kleurrijk boekje over kleuren en kleuren mengen. Tekst en illustraties vullen elkaar goed aan. De tekst is eenvoudig en gemakkelijk voor te lezen. De illustraties zijn nogal statisch. Er zit geen beweging in. De lakeien in het boek zijn voor peuters en kleuters zwarte pieten. Dat zorgt voor enige verwarring, waardoor het verhaal wat verloren gaat bij het voorlezen. Mylo Freeman kiest bewust voor een zwarte prinses, zo krijgt het verhaal een wat multicultureel tintje. Bij deze uitgave zit een kleurboek, met prenten uit de boeken van Arabella.