Prinses Dommelijntje heeft, in tegenstelling tot wat haar naam doet vernoemen, een erg groot slaapprobleem. De prinses – en de rest van de hofhouding – kan de slaap maar niet vatten, en dit al dagen lang. Aan het hof zijn ze doodmoe en radeloos: wie kan de prinses in slaap doen vallen?
Ze lanceren een oproep en van heinde en verre komen mensen met goede raad, met klassieke en vooruitstrevende methodes. Schaapjes tellen, verhaaltjes vertellen, een spinnewiel … de prinses blijft wakker. Tot er een knappe prins aan het hof arriveert op zoek naar de mooie prinses, maar niet bij haar kan raken omwille van de chaos en het lawaai in haar kamer…
Dit verhaal is een aanrader. Niet alleen omwille van de inhoud, maar ook omwille van de vormgeving. De illustraties zijn echt prachtig. An Leysen gebruikt nu eens stempels, dan weer stukjes partituur. De dromerige figuren uit het verhaal lijken wel uit de prenten te springen, maar zijn tegelijkertijd ook één met de prent. Leysen gebruikte veel verschillende tinten blauw, wat bijdraagt tot de slaperige sfeer. Ook de typografie is leuk gekozen; de majestueuze letters lijken mee te leven met het verhaal.
Na Tanneke de heksenprinses, waarmee Leysen het sprookjesgenre ook verkende, zet ze met dit boek de lijn van prachtig geïllustreerde boeken verder. Zoals in haar vorige boek schakelde Leysen ook dit keer weer dochter Louise in om mee te illustreren, wat een aantal keer voor grappige effecten zorgt.