De rode bestelwagen met opschrift ‘Rapido’ rijdt door de havenstad voor een hele waslijst aan leveringen: een bank, een projector, een weegschaal, … Achter elk van de flapjes zie je het personage dat staat te wachten op zijn of haar bestelling.
Zoals altijd zijn de linosneden van Joëlle Jolivet ware juweeltjes, ingekleurd met een beperkt maar schitterend kleurenpalet. Elk deel van de stad nodigt uit om te kijken naar alles wat er zich afspeelt, waarbij niet alleen de rode bestelwagen, maar ook een bromfiets een mogelijke rode draad is. Maar het systeem is niet echt makkelijk, of tegelijk ook te makkelijk. Bij het omslaan van elk flapje moet je raden welke bestelling Rapido hier moet bezorgen, maar tegelijk staat het voorwerp ook al geïllustreerd in de tekst. Bv.: “Bij het ontbijt gaat er niets boven een heerlijke (illustratie van een croissant) warm bezorgd door Rapido.” (p. 5) In de meeste gevallen gaat het daarbij om heel dagelijkse situaties, dan plots afgewisseld met deze hypothetische uitspraak: “De Beatles hadden nooit ‘Sergeant Pepper’ kunnen opnemen, als Rapido in de file had gestaan met de (illustratie van een elektrische gitaar)!” (p. 7). Voor kleuters??!??