Dit boek is echt een pareltje. Woord voor woord is het een plezier om te lezen. Ongelooflijk hoe de auteur er in slaagt om heel het boek door zo'n prachtige schrijfstijl aan te houden. Het verhaal gaat over een jongen die in zichzelf gekeerd is. Hij is gelukkig in zijn wereld, waar hij met zijn gestorven tweelingbroer kan praten. Op een dag komen hun vroegere buren, die dertien jaar in Amerika hebben gewoond, opnieuw in zijn buurt wonen. Hij is meteen verliefd op de oudste dochter, Louise. Dit is echter niet wederzijds en door omstandigheden gaat hij niet met haar maar met haar jongere zus naar de vijver om te vissen. Hoewel hij haar aanvankelijk als een kind bekijkt en met tegenzin met haar optrekt, ontdekt hij dat hij nog nooit met iemand zo echt heeft kunnen praten. Zij kan zonder enige moeite zijn wereld betreden. Zij doet hem ook afscheid nemen van zijn gestorven tweelingbroer. Toch zijn ze die zomer nog niet klaar om een relatie te beginnen en loopt hun samen-zijn altijd wat stroef.
Het verhaal op zich is mooi, maar toch maakt dat het boek niet tot een aanrader, wel de wijze waarop heel het gebeuren wordt verteld. Je wordt zonder problemen meegenomen in Thors filosofische kijk op de wereld en in bijzonder op de natuur, zonder dat het zwaar of moeizaam wordt om te lezen. Meermaals zal het voorvallen dat je zinnen herleest omdat ze zo origineel weergeven wat iemand denkt of doet of wat er gebeurt. Een boek om te koesteren.