Een jongen loopt door de sneeuw "steeds verder van huis, steeds dichter bij zijn doel". Aan de prent zie je duidelijk dat het verhaal zich afspeelt in Japan. De illustrator weet de sfeer van het land knap weer te geven. Het is wel vreemd dat er kersenbloesems staan in een sneeuwlandschap. Het doel van de jongen is het huis van een beroemde schilder. Hij wil er leerling worden. De jongen noemt zichzelf 'Niemand' omdat hij niets weet en niets kan. De oude schilder wijst hem af. Maar de jongen komt elke dag weer aankloppen heel de winter lang. Als het lente wordt, gaat hij niet meer weg, maar blijft voor de deur van de schilder zitten. Tenslotte mag hij binnen, maar de schilder waarschuwt dat hij hem niets kan leren. Hij wil niet meester genoemd worden maar 'ouwe prutser'. De jongen maakt zich nuttig met huishoudelijke klusjes en heel af en toe mag hij een houten paneel gladschuren. Hij mag wel kijken en op de wandelingen die ze soms samen maken, probeert de jongen naar het landschap te kijken met de ogen van de meester. Op een dag stuurt de schilder de jongen een week weg. Als hij weerkomt, is de meester klaar met een schilderij. Het bestaat uit een dunne laag goud over heel het paneel uitgestreken en verder is er geen lijn of penseeltrek op te zien. Het is van een nooit geziene volmaaktheid. Bezoekers komen van over het hele land. Er zijn veel kandidaat-kopers. Zo is er een hogepriester die zegt: "U hebt vastgelegd wat niet vast te leggen is: de eeuwigheid, terwijl onze levens in een zucht voorbij zijn". Tenslotte komt ook de keizer maar ook hij krijgt het antwoord dat alle anderen ook kregen: "Ik zal erover nadenken". De schilder droomt dat de maangodin zegt: "Je werk is gedaan. Kom met mij naar de hemel". De volgende morgen ziet de jongen met afgrijzen hoe zijn meester het schilderij in stukken hakt want, zegt hij: "Volmaaktheid is onverdraaglijk". Hij wil blijven schilderen. De jongen heeft ondertussen veel geleerd door te kijken en voor de oude meester sterft geeft hij de jongen deze raad: "Kijk om je heen en laat je hand schilderen wat je ogen zien." De jongen blijft in het huis van de meester wonen en heel veel jaren later zal de geschiedenis zich herhalen.
Dit is een mooie parabel over de essentie van kunst. Het gaat ook over de kunst van het kijken en over het streven naar verfijning en volmaaktheid. Het is ook een filosofisch verhaal. De verfijning straalt van de prenten af. Een pareltje!