Op 11 november wordt in de stad het Sint-Maartensspel opgevoerd. Die avond lopen jong en oud, met lantarens in de hand, zingend door de straten. Marieke en haar teddybeer lopen mee. Plots zien ze in het gure weer een man zonder schoenen en met blote armen zitten. Deze man maakt deel uit van het spel. Sint-Maarten ziet hem, scheurt zijn mantel in twee en geeft hem de ene helft. Even later komen ze een jongetje tegen dat zijn lantaren is kwijt geraakt. Sint-Maarten kijkt het beertje doordringend aan en gelukkig begrijpt deze meteen dat hij zijn lantaren zou kunnen afstaan. Deze daad sluit mooi aan bij wat Sint-Maarten ooit heeft gedaan en wat hem zo beroemd heeft gemaakt. Warm van geluk lopen Marieke en haar teddybeer daarna naar huis. Dit eenvoudige verhaal met sfeervolle illustraties licht de legende van Sint-Maarten toe. In streken waar men Sint-Maarten viert, is het wellicht een aantrekkelijk verhaal om samen te lezen. Achteraan is het lantarenlied met muzeieknotatie terug te vinden.