Nadat Sjakie eigenaar geworden is van Wonka's chocoladefabriek neemt Wonka hem en zijn ouders en grootouders mee in de glazen lift naar hun nieuwe eigendom. Maar Sjakie drukt te laat op de groene knop en daardoor vliegt de lift de ruimte in. Drie van de vier oudjes vliegen mee in hun bed en in nachtkledij. Er heerst paniek aan boord. Alleen opa Jacob, Sjakie en meneer Wonka blijven kalm. Ze naderen een pas geïnstalleerd Amerikaans ruimtehote,l waarnaar een taxicapsule op weg is voor de plechtige opening. Vanuit het Witte Huis volgt de president de ruimtereizigers op een scherm. Als hij de glazen lift opmerk,t denkt hij aan een invasie en er ontstaat paniek. Er wordt driftig heen en weer geroepen en meneer Wonka heeft er het grootste plezier in om de verwarring te vergroten. Hij slaat de grootst mogelijke onzintaal uit zoals: "Aiepella Kakemella broekoe vallee zonda brettella". De liftreizigers komen voor de taxicapsule in het hotel aan. Dat is echter al bezet door ruimtewezens, de drochten, die al de helft van het hotelpersoneel hebben opgegeten en nu de ruimtecapsule aanvallen. Maar Wonka en Sjakie slagen er niet alleen in te ontsnappen, ze slepen ook de ruimtecapsule achter zich aan naar de aarde. En wat meer is: de drochten worden vernietigd. Terug in de chocoladefabriek draagt meneer Wonka zijn fabriek over aan Sjakie en zijn familie. Ook de oudjes worden ingeschakeld in het bestuur.
Dit vervolgverhaal is niet even sterk als 'Sjakie en de chocoladefabriek'. Het is zo mogelijk nog hilarischer, soms op het randje van de flauwe grappen af. Er wordt een loopje genomen met ruimtetechniek en gegoocheld met miljoenen km per uur. Van de president van de Verenigde Staten wordt een karikatuur gemaakt. Er staan een hoop nonsensversjes in en, zoals meestal in Dahls boeken, is er een rijke woordenschat met woorden als 'deprimerend, drastisch, produceren, vibreren' ... en woordspelletjes als 'bedwetererig' voor de oma die vanuit haar bed commentaar geeft. Die storen echter het begrijpen van het verhaal niet. Dit is een knotsgek voorleesboek zonder literaire pretentie en zeker niet een van Roald Dahls beste boeken.