Clavis heeft al langer zijn stempel gedrukt op de boekenproductie voor de jongsten onder ons. Karel en Kaatje, Anna, Fien en Milo … wie ze niet kent, heeft vast geen klein grut in huis rondlopen.
De Pip waar het in dit reeksje over gaat, is een vogelachtig wezentje dat vrolijk door de pagina’s van de kartonboekjes fladdert. (Nu ja, veel gefladder is er niet op de pagina’s te zien …) In de reeks worden vertrouwde dagelijkse rituelen besproken; ditmaal het slapengaan. Vooraleer Pip zich te rusten kan leggen op de zachte vacht van Minneke Poes – niet meteen een realistische voorstelling van het vogelbestaan naar mijn bescheiden mening - moeten eerst allerlei diertjes welterusten gezegd worden.
Tegen een telkens verschillend gekleurde achtergrond krijgen onze peuters foto’s van dieren te zien en is Pip het enige, wellicht daarom sober getekende figuurtje. Heel jonge kinderen beleven vaak veel meer plezier aan het zien van echte afbeeldingen dan aan tekeningen; een feit waar de maker van deze boekjes duidelijk rekening mee heeft gehouden. Dat de verhaaltjes eigenlijk bijkomstig zijn, doet niet zoveel terzake. De stevige, in handig formaat uitgevoerde  kartonboekjes zullen hun publiek wel vinden.