Spikkel is een hobbelpaard, dat het beu is om een hobbelpaard te zijn. Hij wenst dat hij een boerenpaard was en plots staat daar een eenhoorn die zijn wens in vervulling doet gaan. Even gaat het goed en dan wil hij toch weer een ander soort paard zijn en de eenhoorn staat paraat. Dit gaat nog even verder tot Spikkel niks liever wil dan weer een hobbelpaard te zijn. Maar de kinderen die met hem speelden, zijn te groot geworden en hij belandt op zolder. De eenhoorn heeft een goed idee en maakt van hem een paardje op de kermiscarrousel.
Een boek dat zich wil verkopen door de glitters die op elke bladzijde te vinden zijn. Dit geeft geen enkele meerwaarde aan het boek, dat op zich al niet heel veel voorstelt. Het verhaal is flauw, er is geen enkele fase in het verhaal uitgewerkt. Voor jonge kinderen zou de steeds terugkerende eenhoorn een fijn punt van herkenning kunnen zijn, maar al na de eerste twee keer wordt haar komst enorm afgezwakt en krijgt ze nog maar een klein plaatsje op de bladzijde. De tekst die de eenhoorn aankondigt verandert halverwege ook nog zodat het herhalingseffect helemaal verdwijnt. De tekst is geschreven in rijmvorm waardoor hij gekunsteld en een beetje kinderachtig overkomt. De illustraties zijn tekeningen met collages, erg populistisch en hoewel er veel felle kleurtjes zijn gebruikt, zijn ze niet echt aantrekkelijk.