Henry is op slag verliefd wanneer hij Grace voor het eerst ontmoet. Ze worden gevraagd om samen hoofdredacteur te worden van de schoolkrant. Grace weigert, maar Henry kan haar overhalen. Grace is een vreemd meisje. Ze draagt jongenskleren, loopt met een wandelstok, ziet er vuil en ongezond uit. En toch voelt Henry iets voor haar. Hij probeert haar te benaderen, maar Grace reageert heel wisselvallig en laat niet in haar kaarten kijken. Toch verlaat ze elke dag samen met Henry de school en halen ze dan samen haar auto op. Grace overhandigt Henry de sleutels en samen rijden ze naar Henry's huis. Langzaamaan vertelt Grace over het verlies van haar vriend bij een auto-ongeval. Ze kan Dom niet vergeten en draagt dus nog steeds zijn kleren. Voor Henry is het moeilijk om tot Grace door te dringen. Wanneer hij eindelijk haar vriendje wordt, komt hij nog veel andere geheimen te weten.

Dit is geen alledaags liefdesverhaal dat verteld wordt vanuit het standpunt van Henry. Er komen zware thema's aan bod die mooi worden uitgewerkt. Grace moet het verdriet van een tienerliefde verwerken, terwijl Henry voor het eerst verliefd wordt. Je krijgt het gevoel alsof je een dagboek leest en komt heel veel te weten over Henry. Hoe verder je in het verhaal verdiept bent, hoe mooier het wordt. Verdriet en plezier wisselen elkaar af. De titel 'Sterrenstof' verwijst naar de atomen waaruit we als mens zijn opgebouwd en naar de vergankelijkheid van ons bestaan. Regelmatig tref je mooie omschrijvingen aan. Grace is een heel volwassen meisje dat veel nadenkt over het leven. Er is een groot verschil tussen de Grace van voor de dood van haar vriend en die van daarna. Grace voelt zich schuldig, later verneem je waarom. Tijdens het verhaal voel je Henry groeien in maturiteit en tegen het einde van het verhaal merk je dat hij een andere kijk op het leven heeft gekregen.