De rustige vallei in het noorden van Schotland – waar de laatste draken wonen - wordt bedreigd door de mensen. De zilveren draak Long begint samen met het koboldmeisje Zwavelkopje aan een gevaarlijke reis vol avonturen. Ze gaan nl. op zoek naar de Zoom van de Hemel, een dal in de Himalaya waar draken veilig kunnen leven. Ze vertrekken bij volle maan, want draken kunnen enkel vliegen bij maanlicht. Onderweg sluiten ze vrienschap met Thomas, een weesjongen, die met hen verder trekt. Ook Vliegenpoot, een homocumulus, gaat met hen mee. Alleen, Vliegenpoot is de spion van Netelbrand, een woeste draak die zich tot doel gesteld heeft alle draken te vernietigen. Dit prachtige fantasyverhaal is één lange, ouderwetse groepsqueeste, met heel veel nevenplots. Het is een non-stop hindernissenkoers, waarbij de protagonisten geen enkele uitdaging uit de weg gaan en mondt uit in de onvermijdelijke confrontatie met Netelbrand. En al weet je op voorhand dat het goed zal aflopen, het is zo spannend dat je op het puntje van je stoel blijft zitten en het boek met geen mogelijkheid kan wegleggen, ook al is het volle 408 pagina’s lang. Op het eerste gezicht lijkt de karaktertekening van het groepje protagonisten, maar ook van de vele nevenspersonages –de djinn met de duizend ogen, Gilbert Grijsbaart de cartograaf, Professor Zwaardling, zijn dochter, … en de vele anderen- vrij oppervlakkig, maar eigenlijk kan je stellen dat de auteur de personages zelf aan het woord laat: je leert ze kennen door wat ze zeggen en wat ze doen, en niet zozeer door hoe ze beschreven worden. Ook de relaties tussen de hoofdpersonages geven heel wat van hun karakters prijs. Dit is een prachtig geschreven, klassiek avonturenverhaal dat alles biedt wat een jonge lezer boeien kan: een spannend verhaal, avonturen te over, goed gecaste, levendige karakters met vaak grappige ondertoon, vreemde, sprookjesachtige figuren, zelfs een vleugje romantiek en vooral: de eeuwige strijd tussen goed en kwaad. Zoals we dat van Cornelia Funcke gewend zijn.