Een boek gevuld met verdriet. Verdriet om een te vroeg gestorven zoon, verdriet om een verloren moeder, verdriet omdat alles anders is of verdriet waarvan je niet weet waarom … Michael Rosen beschrijft in dit boek wat verdriet volgens hem is, welke gekke dingen je ervan kunt doen, welke manieren er zijn om verdriet minder pijn te laten doen, wat het nut van herinneringen is, … Elke letter van dit boek gaat over verdriet. Resultaat is een beetje een somber boek, met toch net genoeg sprankeltjes hoop. De fraaie illustraties van Quentin Blake ademen de sfeer van het boek uit en maken het verdriet heel voelbaar (en de hoop zichtbaar). Ze bieden niet enkel ondersteuning bij de woorden, maar vertellen hun eigen verhaal. Ze sluiten naadloos aan bij de verhaallijn en brengen tegelijk iets extra’s. Het einde van het boek is verrassend en komt misschien wat vreemd over, maar laat door zijn openheid ook plaats voor eigen invullingen. ‘Verdriet’ is geen boek dat je zonder tekst en uitleg in de handen van je kind stopt. Het is een boek om samen te lezen, een verhaal dat een mooie aanleiding kan zijn om tot een gesprek over verdrietig zijn te komen. ‘Verdriet’ is geen boek om elke dag in te bladeren, maar een boek om boven te halen op momenten dat het bruikbaar is.