Kiet is stapelgek op voetbal. Samen met zijn vriend Teddy neemt hij elk vrij moment te baat om te gaan oefenen. Oom Levy is zijn grootste fan, maar Kiet ziet hem alleen via Skype want oom Levy werkt in Brazilie. Oom Levy geeft altijd goede tips die Kiet samen met Teddy uitprobeert. Kiet kijkt er naar uit om samen met oom Levy te keeperen wanneer hij in verlof komt. Maar het draait anders uit. Oom Levy krijgt te horen dat hij kanker heeft en al hun plannen vallen in duigen. Voor Kiet is het moeilijk om te begrijpen dat oom Levy door zijn medicatie zo ziek wordt. Hij denkt steeds dat het wel zal beteren, maar niets is minder waar. Kiet maakt het ziekteproces intens mee tot het einde. Emotioneel is het afzien. Je beleeft alles mee via Kiet, die in zijn kinderlijke naïviteit alle taboes doorbreekt. Het is zo mooi geschreven dat je de pijn en de wanhoop voelt, zowel bij de volwassenen als bij Kiet. Toch is er altijd een humoristische noot aanwezig door het hele verhaal. Echt mooi!