Vosje moet van zijn vader op jacht, hij vindt het maar eng, zo alleen in het donkere bos. Op wie moet hij wel jagen? Zijn vriendjes de konijntjes? Hij mag pas thuiskomen als hij een buit gevangen heeft. Zal Vosje daarin slagen?

Het is fascinerend hoe intens An Candaele de gevoelens bij de dieren illustreert, zoals wanneer klein Vosje bedremmeld zijn ernstige papa aankijkt of hoe hij volop geniet van het haasje-over-spel bij de konijnen. Niet alleen de dieren spreken boekdelen, ook de achtergrond is intens voelbaar. Het bos is er, telkens anders, soms beangstigend dan weer vol frisse heldere kleuren.

Samen met Brigitte Minne beleef je de harmonie tussen tekst en beeld. Haar eenvoudige rake zinnetjes lijken zo vanzelfsprekend, zo speels dat haar taal jonge lezers aanzet tot lezen. In korte zinnen komt dit avontuur tot leven: naast de nodige spanning, leeft de kleuter mee met het vosje. De kijker beleeft achtereenvolgens tal van emoties. Als slot ontdek je een bijzonder originele introductie, nl. twee covers. Eerst is er de kaft met het onzekere, zielige vosje en als schutblad is er een identieke cover met een gelukkig nieuwsgierig vosje.

Bijzonder aan dit prentenboek is dat het nog niet ophoudt, er is ook nog de MAAN. Die treedt op als een soort wachter, beschermer die mimisch heel duidelijk aangeeft hoe hij erover denkt.