Na een voor mij tegenvallend eerste deel, begon ik met enige aarzeling aan dit tweede deel. Toch moest ik vrijwel onmiddellijk toegeven dat het vertelperspectief van dit boek me al veel meer aansprak dan het eerste boek. Het duurde even voor ik goed begreep wat er nu juist gebeurd was, maar de citaten van Smart waarmee elk hoofdstuk begint, zetten mij hierbij op weg. Het boek bleek toch een logisch vervolg op het eerste boek.
Door haar ingreep in het verleden in het eerste boek, had Chevron immers een hele dynamiek in gang gezet. Zo kwam het dat zij in de toekomst in het Boxitische Rijk terecht kwam. Dat is een samenlevingsvorm waarin kolonel Box de God en meester van de samenleving is. Jammer genoeg heeft deze heer niet al te koosjere bedoelingen. Met behulp van Charles Smart, de uitvinder van de tijdmachine, komt Chevie in het verleden terecht. Samen met twee “donderkatten”, special forces van het Boxitische leger die achter haar aan zitten. Gelukkig vindt Chevron in dit verleden Riley terug en werken ze samen om te voorkomen dat kolonel Box de macht grijpt.
Tijdens deze missie komen ze de Rammen uit het eerste boek weer tegen en ontpopt koning Otto die toen koste wat het kost Chevron wou oppakken zich tot een goede medestander. Zijn Ierse butler zorgt af en toe voor een luchtige noot in het verhaal.
Dit verhaal is veel samenhangender geschreven dan het eerste WARP-boek. Er zijn nog steeds zeer ongeloofwaardige elementen in het boek terug te vinden die de spanning wat breken, maar afgezien daarvan blijft de spanningsboog intact. De personages mochten wat minder karikaturaal en dieper uitgewerkt worden, maar toegegeven, met wat goede wil kon ik met hen meeleven.