Chen Zhou won met dit boek de zilveren medaille van de Key Colours Competition China 2021. De winnaar van die prijs krijgt naast een geldprijs ook een uitgavecontract bij Clavis. De zilveren medaille van Zhou zorgde er ook voor dat Clavis het boek uit wilde brengen.

De twee kleuters in dit verhaal hebben honger en wachten, al hangend in de zetel en al tekenend op de grond, op het avondeten van mama. Tijdens het wachten slaat hun fantasie op hol: wat zouden ze graag trommelen met drumstokken, hun tanden poetsen met frietjes als tandenborstel en ketchup als tandpasta, of eiertomaatpreibiljart spelen. Alles kan in de hoofden van het duo. Helaas verdwijnt hun honger niet van al dat fantaseren. Toch duiken ze weer hun droomwereld in en denken ze na over wat ze graag zouden eten. Zo denken ze aan een waslijn vol vers gebakken, aangebrande en krokante sandwiches, stokbrood met worst, gegrilde regenboogspiesjes en als dessert een ijsje.
Wanneer mama haar schatjes uiteindelijk aan tafel roept is hun enthousiasme maar van korte duur. Ook qua kleur slaat de sfeer om. Met lange tanden zitten ze aan tafel en komen ze niet verder dan het eten wat van plaats te veranderen en er gezichtjes van te maken. 

Wat volgens de achterflap een knotsgek prentenboek zou moeten zijn, deed me meermaals de wenkbrauwen fronsen. De tekst is soms wat vreemd gekozen (vb. "Kijk eens wat ik voor iets lekkers heb gekookt") en de illustraties matchen hier en daar ook niet met de tekst (zoals de sandwiches aan de waslijn dat vooral rauwe groenten zijn). Wel fijn is dat het verhaal soms verderloopt in de illustraties, en dat de kleuter uitgedaagd wordt om naar de illustraties te kijken. Het eten dat aan bod komt is ook wat origineler en diverser dan patatjes, bloemkool en worst. Waarom de sfeer aan tafel ineens donker wordt, is me niet echt duidelijk geworden. Ook het ijsje dat vergeleken wordt met de billen van één van de twee kindjes, lijkt me wat ver gezocht.

Ik ben absoluut een voorstander van boeken vol fantasie, maar de wijze waarop het in dit prentenboek voorgesteld werd, is niet zo mijn ding.