Barroux deed het al eerder: actuele thema’s op kindermaat bespreekbaar maken. Deze keer is de vluchtelingenproblematiek aan de orde. Een familie ijsberen moet noodgedwongen op zoek naar een nieuwe woonplaats. In het boek wordt er steeds gesproken over een 'nieuw thuis'. Mij leek het juister om hier 'een nieuwe thuis' of een nieuw 'thuis' van te maken. Oorspronkelijk dacht ik aan een drukfout, maar deze verwoording / vertaling kwam meerdere keren voor doorheen het verhaal.
De angstwekkende reis op zee, de zoektocht, het niet welkom zijn, de vooroordelen, de wanhoop, ... het wordt allemaal aangekaart op een duidelijke manier. Op het eind houd je nog even je adem in, want is de ijsberenfamilie op zijn beurt wel gastvrij?
De illustraties zijn vrolijk gehouden qua kleurgebruik, maar geven de gevoelens van de dieren duidelijk weer. Het verhaal was misschien nog wat krachtiger geweest als er net iets minder tekst gebruikt was. Sommige beschrijvingen lijken me wat overbodig omdat ze zeer duidelijk uit de illustraties te halen zijn. Een prentenboek met een boodschap dat toch niet te belerend overkomt. Ideaal om als opstapje naar een gesprek te gebruiken thuis, maar zeker ook op school.