Kip Florrie voelt zich heel wat. In het kippenhok is ze de enige groene kip en bijgevolg vindt zij zichzelf dan ook de mooiste kip. Alle andere kippen maakt ze duidelijk wat ze over hen denkt. Kip Florrie loop de hele dag met haar snavel in de wind en roept 'Lelijkerds!' naar de andere kippen. Die blijven op hun beurt liefst uit de buurt van haar. Zij zijn bang van haar scherpe snavel én van haar scherpe tong. Harry Haan is echter niet onder de indruk van Kip Florrie haar streken. Hij is niet bang van haar. Hij merkt op wat er gaande is onder de kippen en bedenkt een plannetje om de rust te laten weerkeren in het hok. "Dames en dames," zegt Harry, "wie het mooiste ei legt, is de beste kip." Kip Florrie denkt bij zichzelf dat het een makkie zal zijn voor haar want zij is toch de mooiste kip. De mooiste kip legt ook het mooiste ei, redeneert ze.
Het verhaal van Florrie wil jonge kinderen iets bijbrengen: iedereen is evenwaardig. Het boek gaat al heel wat jaren mee en de inhoud van het verhaal blijft actueel. Jammer genoeg zijn de illustraties niet meer aantrekkelijk. Het prentenboek zou me daarom in de boekhandel niet meteen opvallen, laat staan dat ik het de moeite zou vinden het te bekijken. Achteraan in het boek zit een knutselverrassing: een trekpop van kip Florrie.
Ondanks de minder aantrekkelijke prenten misschien toch nog steeds een aanrader voor kleuterjuffen.