“Wat ik nu ga vertellen, gebeurde toen ik nog een echte, kleine zeerover was.” Zo begint dit spannende prentenboek dat geschreven is in de ik-persoon. Samen met zijn vrienden speelde hij zeerovertje in de duinen en plunderde verzonnen schepen. Op een dag is de lol er echter af en ze wagen het bij volle maan op schattenjacht te gaan in een verlaten bouwval. Elk geluid, elke schaduw jaagt de helden de stuipen op het lijf, maar toch dringen ze dapper door tot de bovenverdieping. Een wit, harig monster jaagt ze uiteindelijk op de vlucht en de ik-persoon kruipt weg in de armen van zijn mama. Hij komt tot de conclusie: “Misschien waren we nog te klein om gevaarlijke piraten te zijn.” Een leuk prentenboek voor kleine helden die helemaal zullen opgaan in het spannende verhaal. Het gegeven is eenvoudig en herkenbaar. De spanning wordt langzaam opgebouwd naarmate de kinderen doordringen in het vervallen huis en hun fantasie op hol slaat. Uiteraard wordt dit versterkt door de goed gekozen locatie, een ruïne bovenop de winderige kliffen en het tijdstip ’s nachts bij volle maan. De illustraties nemen telkens een volledige bladzijde in beslag en geven de tekst en emoties goed weer. Donkere plekken en lange schaduwen versterken het griezeleffect. Het begin en het einde van het verhaal zijn leuk en vooral heel relativerend.