Wonen er beren in Afrika?

Het Afrikaanse jongetje Malik woont met zijn familie in een klein dorpje. Wanneer er op een mooie dag toeristen op bezoek komen, merkt hij dat een klein meisje een dier heeft dat hij nog nooit gezien heeft. Bij het vertrek blijft de teddybeer, want dat is het natuurlijk, achter. Malik doet er alles aan om de beer en het meisje terug bij elkaar te brengen, ondermeer door de hulp in te roepen van de dieren op de savanne. Uiteraard slaagt hij in zijn opdracht en als dank krijgt hij het rode haarlint van het meisje, een lint dat hij aan zijn geitje geeft, zodat hij nog vaak aan het meisje en haar beer terug zal denken. Immers, die beer was wellicht de eerste beer in Afrika; da’s toch wel heel speciaal!
De Frans-Japanse schrijfster/illustratrice leverde een charmant, lief verhaaltje af, dat ondersteund wordt door vrij traditionele, maar zeer levendige tekeningen. Uiteraard is de goede band van Malik met de gevaarlijke leeuwen en imposante olifanten pure fantasie, maar het verhaaltje is goed opgebouwd, heeft een perfecte spanningsboog voor kleuters en laat tegelijkertijd cultuurverschillen en -gelijkenissen zien. Want ook al kent Malik geen teddybeer, toch snapt hij dat de beer belangrijk is voor het meisje, net als zijn geitje voor hem. Dergelijke gevoelens zijn universeel en overstijgen de taal- en andere barrières. Bizar eigenlijk dat het twaalf jaar duurde voor dit alleraardigste prentenboek een vertaling kreeg. Er zijn immers nog steeds te weinig prentenboeken waar een gekleurde medemens in voorkomt. Eigenlijk bijna net zo zeldzaam als Afrikaanse beren, nu ik er zo over nadenk …