In een voorwoord zegt de vertaalster dat "veel moslims en niet-moslims graag de Koran willen lezen en begrijpen" maar dat de Nederlandse vertalingen vaak te veel onbekende en te ouderwetse woorden gebruiken die te ver afstaan van de dagelijkse omgangstaal. Deze uitgave zegt daaraan willen verhelpen. Twee Duitse islampedagogen stelden de tekst samen. In deze vertaling zijn verzen uit de verschillende soera's per onderwerp samengezet. De Koranverzen staan aan de linkerkant van een dubbele pagina in het Arabisch en aan de andere kant staat de Nederlandse vertaling. Met een sterretje wordt aangeduid waar de tekst in beide talen staat. De vertaalster zegt te hopen dat lezers door dit boek geïnteresseerd raken in de woorden van de Koran.
Ik deed mijn best maar de vertaling is in alles behalve vloeiend Nederlands, vaak klinkt het archaïsch. Waar ik het ook moeilijk mee had, was de belerende toon. Ik koos een verhaal dat ik uit de bijbel kende nl. Jozef in Egypte. Het verhaal gaat met grote sprongen en bezit niet de vertelkracht die ik wel in de bijbel vind. Het boek biedt geen doorlopend verhaal dat komt misschien doordat de verzen uit verschillende soera's (hoofdstukken) komen.
De God zoals hij in deze versie getekend wordt, is een bestraffende dreigende God. De goddelijke natuur van Jezus (Isa) wordt uitdrukkelijk ontkend (wat hun goed recht is), hij is een boodschapper. Ook de kruisiging wordt ontkend: "En omdat ze zeggen: Wij hebben de Messias, Isa, de zoon van Maryam, de boodschapper van God dood gemaakt, maar zij hebben hem niet gedood, en ook niet aan het kruis gehangen, dat dachten ze alleen maar." (p. 159)
Er volgt ook vaak een les na een verhaal of een uiteenzetting: p. 176 na een opsomming van vrouwen (Maryam, Balqis, Asya) die zich tegen de gangbare meningen of de tijdgeest durven verzetten: "Zij hebben gezien dat alleen God de enige echte bestuurder kan zijn. Door hun wijze optreden waarover zij goed hebben nagedacht, zijn deze vrouwen een voorbeeld voor alle mensen."
Met de belerende toon en het opgeheven vingertje heb ik het moeilijk. Het doet me nog het meest denken aan de toon destijds in de Mechelse catchismus. Daar was het zo mogelijk nog erger, alles wat mocht en niet mocht werd in vraag en antwoord gezet. Gelukkig liggen die tijden al lang achter ons.
Voor wie is het boek dan misschien interessant? Voor moskeeonderricht? In lessen over de islam?
Eén positief punt is de mooie uitgave. Het boek oogt aantrekkelijk.