Yoro

Kyoro, Yoro genoemd, groeit op in een klein dorpje in Ghana. Zijn vader is ziek en kan niet gaan werken. De oudere broer, Imano, doet af en toe klusjes; Yoro gaat helpen in het batikatelier van zijn oom. Het weinige geld dat ze verdienen, is onvoldoende om het gezin te eten te geven. Tijdens de vrije uurtjes voetballen ze samen met hun vriendjes. Daar wordt Yoro opgemerkt door een spelersmakelaar. Zoals elke jongen droomt ook Yoro ervan om ooit mee te spelen bij de Black Stars, het nationale voetbalelftal. Yoro wordt opgeleid in Accra met de bedoeling hem later te 'verkopen' aan een grote Europese club. Heel wat geld wordt geleend om met de familie de reis naar Accra te maken. Daar verblijven ze bij een kennis. Met de gezondheid van hun vader gaat het alsmaar slechter. Bij Yoro draait alles rond voetbal. Na de training probeert hij met z'n broer spulletjes te verkopen aan toeristen om geld binnen te brengen. Daar ontmoet Yoro Musa en hij wordt smoorverliefd op haar. Maar al heel snel krijgt Yoro de kans om naar België te vertrekken. Hij is te jong om alleen te reizen. Imano gaat met hem mee. In België worden ze opgevangen door Skippy. Hij laat de jongens aan hun lot over. Ze komen ze terecht in een wereld van armoede, drugs, ... Bovendien slaat het noodlot toe: Yoro wordt getackeld en is geblesseerd. Ze durven nauwelijks het thuisfront te verwitttigen want die hopen zo snel mogelijk op goed nieuws. De jongens hebben veel heimwee. Het grijze weer, de frieten in Brussel,... kunnen hen niet bekoren. Yoro kan niet aarden in dit trieste land.  Zijn broer Imano wordt echter verliefd en kan als jeugdtrainer aan de slag. Maar Yoro keert terug,...
Dit boek, geschreven in de ik-persoon, leest als een trein. Het is een leuk onderwerp waar nog niet zoveel over gekend is. Vele jonge sporters uit ontwikkelingslanden komen in het Westen tercht in een wereld van corruptie en machtsmisbruik. Je merkt de onderlinge strijd tussen de jonge voetballertjes. De korte zinnen en vele dialogen maken dat het boek heel vlot leest. Door het verhaal gaan de gedachten van Yoro dikwijls uit naar wijze uitspraken van zijn gestorven oma (zoals "kiezen is verliezen").  Yoro volgt dikwijls de raad van z'n oma op. Deze gedachten staan cursief gedrukt evenals de liedjesteksten.
De realiteit wordt onverbloemd weergegeven. De bedrieglijke praktijken waardoor heel wat voetballertjes in de goot belanden, worden  realistisch voorgesteld. Dat is de sterkte van dit verhaal.