Z van Zachariah

Na een kernramp trekken de ouders van Ann erop uit om na te gaan of er nog andere overlevenden zijn. Haar broer is zo nieuwsgierig dat hij, tegen het advies in, zich verstopt in de kofferbak en meerijdt met z’n ouders. Ze keren nooit meer terug. Ann blijft alleen achter. Ze weet totaal niet of er nog enige vorm van leven is buiten het dal waar zij woont en dat nog enigszins gespaard is gebleven. Ann trekt haar plan, ze overleeft. En toch blijft er steeds die droom, dat verlangen naar een ander levend wezen.
Op een dag ontdekt ze een rookpluim aan de horizon. De rook komt steeds dichterbij. Een signaal voor Ann dat er iemand op komst is. Ann is ineens niet meer zo zeker of ze die persoon wel wil ontmoeten. Misschien is het wel een crimineel. Misschien heeft hij wel kwade bedoelingen.
Ann besluit om haar huis te verlaten en zich te verstoppen in de bergen. Van daaruit kan ze de persoon gade slaan en zelf beslissen of ze met die persoon in contact wil komen. Maar dit ideale plan blijkt echter helemaal anders uit te draaien.
De tekst op de achterflap geeft aan dat dit boek een everseller van de Engelstalige jeugdliteratuur is, geschreven is in 1974 en nu pas vertaald in het Nederlands. Dit wekte mijn nieuwsgierigheid om het boek ter hand te nemen.
Het verhaal is geschreven van uit het perspectief van het hoofdpersonage, Ann. Door het lezen van haar dagboek kom je in haar leefwereld terecht. Een wereld die je niemand toewenst. Een wereld die je aan het denken zet.Het lezen van dit verhaal maakt iets in je los waardoor je heel wat evidente dingen in het leven in vraag begint te stellen.
En toch verloopt het lezen van het verhaal zelf wat stroef. Er zit niet genoeg dynamiek in om je te doen doorlezen. Enkel de vragen en bedenkingen die het oproept, maken dat ik verder wil gaan in het verhaal. Het plot is zowel hoopvol als schrijnend. Wat dan weer wel beklijft.
Conclusie: het boek brengt me in verwarring.