Eve verhuist van een kleine gezellige flat in Antwerpen naar een oud huis op het platteland. Eve en haar tweelingbroers zijn niet enthousiast want ze houden van het comfort van de stad. Het oude huis staat vol rommel. Bij het opruimen van de kelder vinden Eve en haar nieuwe vrienden een foto van een intrieste jonge vrouw. De blik van die vrouw laat Eve niet meer los. Ze wil weten waarom die vrouw er zo ongelukkig uitziet. Onder de houten planken van een oude vloer vindt ze een kistje met liefdesbrieven en een ring. De ongeopende brieven zijn van een soldaat, Lukas, en gericht aan Belle, die tijdens de oorlog in het huis woonde. Eve en haar vrienden zoeken Belle op in het bejaardentehuis en de oude vrouw vertelt hun het hele verhaal. Omdat zij zo opging in een brief van Lukas lette ze niet op haar broertje, die verdronk. Haar schuldgevoel deed haar de relatie met Lukas verbreken. De levensomstandigheden van Eve en Belle hebben veel gemeen: de schommel, de eerste liefde, de zulte (zeeaster) die er bloeit … Hun verhalen zijn natuurlijk heel verschillend. Maar allebei zijn ze vrij voorspelbaar. Het is een romantisch boek dat inderdaad waarschijnlijk alleen maar meisjes kan boeien (Girls only).