Zwanenzang

Elke nacht spoelt de zee aan in de tuin van Gabriëlle. Alleen … haar papa en mama willen dit niet geloven. Voor hen is het enkel een bevestiging dat opa steeds meer zijn verstand aan het verliezen is. En terwijl opa zijn verstand verliest, lijkt Gabriëlle haar opa te verliezen. De beslissing om hem naar een tehuis te sturen, komt steeds dichterbij. Hier wil Gabriëlle koste wat het kost een stokje voor steken want opa is de enige in huis die tijd voor haar heeft. Een boekje met daarin de ‘kwaal’ van de moderne tijd: ouders die geen tijd of aandacht meer hebben voor hun kinderen. Hier met een lichtpuntje: de aandacht die Gabriëlle tekort komt bij haar ouders, wordt ruimschoots gecompenseerd door haar opa. Opa heeft altijd tijd, teveel tijd. ‘Zwanenzang’ vertelt het verhaal van de band tussen een grootouder en een kleinkind, van de aantrekkingskracht tussen jong en oud. Dit verhaal wordt op een gevoelige manier verteld. De gekozen woorden zijn soms wat moeilijk voor een doorsnee negenjarige, maar geven het verhaal tegelijk zijn schoonheid en kracht. De prenten lijken niet altijd even ‘kindvriendelijk’, maar sluiten wel perfect aan bij de stijl van vertellen en geven hierdoor het verhaal nog een extra dimensie. In sober zwart-wit slagen zij er toch in om de gevoelslading in het verhaal te benadrukken. Een warm en teder boekje.