Alleen maar stoute kinderen

'Alleen maar stoute kinderen' is een boek over de Sint en Zwarte Piet. Nee, over de Sint en Gele Piet. Nee, Rode Piet. Nee, Groene. Roze. Kortom, een boek dat dezer dagen zeer toepasselijk is en hier en daar misschien wel voor een discussie kan zorgen. Maar ik ben er vrij zeker van dat kinderen daar niet wakker van liggen. 
Sammie en Daantje zijn beste vrienden. Wanneer Sammie bij Daantje gaat logeren, besluiten ze om zich te verkleden. Sammie stelt voor dat Daantje Sint is en hij Piet. Maar Daantje wil ook Piet zijn. Samen duiken ze de verkleedkoffer in. Ze willen zich ook schminken. Ze besluiten om hun gezicht in een heleboel kleuren te verven. Daantje en Sammie zien er net zo kleurig uit als de cadeautjes die Sint en Piet op pakjesavond brengen. Maar een paar potjes verf vallen om en op de ramen, de zetel en het tapijt komen verfspatten terecht. Sammie en Daantje zijn van mening dat veel kleur de wereld mooier maakt. Hun fantasie slaat op hol en ze rennen vrolijk en met verf spetterend het hele huis door. Maar plots staat Daantjes mama in de woonkamer. Mama kijkt heel erg boos en begrijpt niet wat een kleurenpietje is. Ze zet Daantje en Sammie meteen aan het werk om alles op te ruimen.
Het verhaal is leuk en heeft die dubbele bodem waar nu zoveel rond te doen is. De illustraties werden met zwarte pennentrekken op papier gezet. De personages werden heel levendig en vrolijk weergegeven. De mimiek is sterk aanwezig. De tekeningen werden met een bijzonder groot palet aan heldere kleuren ingekleurd. Omdat de tekeningen niet helemaal ingekleurd werden en ze hier en daar tegen een witte achtergrond afgebeeld staan, komen ze heel sterk uit. Het verhaal en de tekeningen sluiten goed op elkaar aan.
Robert Vuijsje en Heleen Brulot hebben een leuk en voor deze tijd toepasselijk boek gemaakt.