Als engelen de grond raken

Omnibus met Ik kom je halen-Engel in rood- Mijn zoute zoen

Dit lijvige boek bestaat uit drie boeken in één band. Het eerste boek - 'Ik kom je halen' - vertelt het verhaal van Floor en Violet, onafscheidelijke tweelingzussen. Toch zijn ze heel verschillend. Floor is een haantje-de-voorste en Violet eerder teruggetrokken. Floor leert heimelijk paardrijden (mama vindt het een te gevaarlijke sport) en dan gebeurt het onvermijdelijke. Floor valt van haar paard en en geraakt zwaar gewond. 'Engel in rood' gaat over de lotgevallen van Senne, een jongen van zeventien die heel erg verliefd is. Noor ziet hem wel zitten maar verwacht van Senne dat hij zich leert intomen. Door het slechte huwelijk van zijn ouders heeft hij heel wat te verwerken en daardoor krijgt hij soms hevige woedeaanvallen. 'Mijn zoute zoen', het laatste boek speelt zich af in het zeepreventorium in De Haan. Kobe en Nienke leveren daar elk hun eigen strijd. Kobe kampt met een enorm overgewicht en Nienke vecht tegen mucoviscidose en toch beleven ze hun verliefdheid als in een sprookje.
Gerda van Erkel is een ervaren schrijfster. Ze heeft al veel jeugdverhalen geschreven over de meest uiteenlopende thema's. Telkens gaat het over jongeren die op de één of andere manier op zoek zijn naar zichzelf en vooral worstelen met hun zelfbeeld. M.a.w. de strijd van pubers. Gerda van Erkel is een emo-schrijfster, haar verhalen groeien rond de turbelente gevoelens van pubers. Zoals ze zelf in een interview ooit zei: "Ik kan me goed inleven - en nog levendig herinneren - wat er in pubers omgaat. Ik heb enorm veel bewondering voor de moed waarmee ze hun weg zoeken in het leven ... Ik denk dat ik daar zinnige dingen over te vertellen heb vanuit mijn ervaring als psychotherapeute ..." De boeken zijn stuk voor stuk soepel en vlot geschreven. De verhalen lezen gemakkelijk, de thema's zijn zo uit het leven gegrepen dat het niet moeilijk is mee te leven met de personages. Maar toch wringt er iets na het lezen van dit boek. Ik heb een beetje het gevoel dat de schrijfster te dicht op de huid van haar hoofdfiguren zit. Daardoor komen ze wat geforceerd over. Ook leven ze teveel in een kommer-en-kwel-wereld. Het is alsof hun dagelijks leven somber en bewolkt is en er nooit iets te lachen valt. Een boek is juist boeiend als je de personages in al hun facetten tegenkomt . Als ze zo 'getekend' zijn dat je ze op een dag levend en wel zou kunnen ontmoeten.