Anders

Wanneer Anders verneemt dat zijn ouders gaan scheiden, voelt hij zich bedrogen. Bijna onmiddellijk neemt hij z’n spullen bij elkaar en nog dezelfde avond vertrekt hij naar het huis van Dubbel-Aksel. Dit huis ligt diep in het bos verscholen en naar verluidt spookt het er. Anders weet dat hij daar niet zal gestoord worden. Eenmaal aangekomen nestelt hij zich voorzichtig in een kamer. Beetje bij beetje verkent hij de omgeving en maakt hij kennis met alle ruimtes in het huis. Anders vindt oude tabak van Dubbel-Aksel en besluit dat de tijd gekomen is om met roken te beginnen. De eenzaamheid die hem wel bevalt, wordt onderbroken door veel bezoek. Zijn zus brengt hem eten, zijn vriendin Katrin komt en gaat weer zonder dat ze weten wat te doen met de nieuwe situatie. Hij maakt kennis met de eenzaat Hilmar en zijn beste vriend Tomas komt logeren. Toch is het leven in de vrije natuur niet zo eenvoudig. Met de hulp van Hilmar leert hij zich uit de slag te trekken en wat aanvankelijk een vijandige en desolate omgeving leek, wordt meer en meer een vertrouwde plek waar Anders de rust vindt die hij zo nodig heeft. De verbondenheid die hij voelt met de vrije natuur verwijdert hem wel meer en meer van het leven dat hij had. De Noorse jeugdauteur Hovland is met dit werk bekroond met de befaamde Kritikerprisen. Zijn boeken werden vertaald in verschillende talen. In dit verhaal toont hij zich een meester- verteller. Je snuift de geuren van het woud, de eenzaamheid kruipt mee onder je vel en je huivert bij de gedachte aan de naderende nacht. De grimmige natuur heeft in Noorwegen nog niet zoveel moeten prijsgeven als bij ons. Er zijn nog plekken waar afzondering mogelijk is. Overleven dus ook. De innerlijke dialogen die Anders met zichzelf voert, zijn eerlijk en bij tijd en wijlen zelfs poëtisch. Zijn relatie met de buitenwereld is vreemder dan zijn relatie met de wilde natuur. Misschien is dat een zwak punt. Anders zit in zijn laatste jaar van wat wij de derde graad noemen. Hij kan weken wegblijven uit de school met de smoes van ziekte. Vader en moeder zijn zo druk bezig met scheiden, dat geen van beide naar hem op zoek gaan. De link met de realiteit is flinterdun. Dit aparte verhaal neigt daardoor wat naar een sprookje. Maar sprookjes zijn er om verteld te worden. En vertellen is wat Hovland zonder meer bijzonder goed kan. Een aanrader!