De jippiestok

Beer is niet erg gelukkig en dat is duidelijk aan hem te zien. Wanneer Muis hem voorstelt om zijn stok vast te nemen, omdat hij dan even blij zal worden, neemt Beer de stok graag aan. Hij wordt instant gelukkig en huppelt met de stok verder. Het valt de andere dieren op dat hij zo blij is en ze willen weten hoe hij dat doet. Beer houdt zijn stok in de lucht en al snel gaat het nieuws over de 'jippiestok' de ronde. Helaas hoort ook de vos van deze stok en richt een handeltje op met zogenaamde 'jippiestokken'. Maar de dieren ervaren niet hetzelfde geluk als Beer en worden kwaad op Vos – maar ook op Beer. Ze eisen de stok op om hem in het stadsmuseum te plaatsen zodat iedereen ervan kan genieten. Heel verdrietig keert Beer terug naar Muis want hij heeft zijn stok verspeeld. Muis moet ontzettend giechelen wanneer Beer zijn verhaal vertelt en even later liggen ze samen rollend over de grond van het lachen omdat Muis hem nu een steentje geeft dat hem blij maakt.

Ben je wat triest? Of wil je gewoonweg wat vrolijker zijn? Dan kun je heel eenvoudig dit boek openslaan en er zal spontaan een glimlach op je gezicht verschijnen. Zowel de illustraties als de tekst hebben dat effect, maar laat het duidelijk zijn dat het de tekeningen zijn die het boek tot een topboek maken. Hilarisch hoe sterk de emoties weergegeven zijn, goddelijk hoe je de interactie tussen de dieren kunt voelen en ontzettend grappig tot in de details. Zalig hoe de fierheid van de beer afstraalt wanneer hij met hét stokje mag rondlopen. Ook de boosheid van de andere dieren is knap geïllustreerd. Verder zorgen de achtergrondkleuren voor een zeer passende sfeerschepping; zo heb je een grijzige achtergrond wanneer Beer een dipje heeft, een warm gele achtergrond wanneer de beer zich beter voelt en in lachen uitbarst. Die sfeerschepping wordt zelfs doorgetrokken naar de schutbladen. Toch blijft de tekst zeer duidelijk leesbaar en blijven de dieren de aandachttrekkers, wat absoluut zo moet zijn. Een boekje dat al op zeer jonge leeftijd laat zien dat je niet veel nodig hebt om blij te worden, dat het bij wijze van spreken vooral tussen de oren zit en dat blij zijn heel aanstekelijk kan werken. Zo is dit boek eigenlijk een jippiestok op zich; geef het, of beter: lees het samen met iemand die er wat sip uitziet.