De jongen en de mol gaan op stap. Al snel sluit de vos aan en wat later komt het paard erbij.  Ze zijn allemaal anders, maar misschien herken je jezelf wel in alle vier.
In deze beeldroman heb je het nieuwsgierige jongetje. Zijn vragen worden beantwoord door de mol en het paard. De vos heeft duidelijk het meest meegemaakt, hij is eerder zwijgzaam. En ja, … de mol heeft altijd zin in taart.

Het boek is een verzameling van levenswijsheden en van ups en downs. Iedereen komt ze vroeg of laat tegen, de ene rugzak weegt al wat zwaarder dan de andere en iedereen gaat er op zijn eigen manier mee om. Zo ook bij de jongen, de mol, de vos en het paard. Vriendschap staat centraal.
Het is een boek om ontdekt te worden. Alles kan: zwijgen, kijken, kwetsbaarheid en angst tonen, vragen stellen, filosoferen, vertellen wat je van het leven vindt, … Je mag zelfs beginnen en stoppen met lezen waar je wilt en er is ook plaats gelaten voor je eigen aantekeningen. De levenswijsheden kunnen ook gewoon als spreuk dienen. Knap hoe ze achter elkaar geplaatst werden en zo ook een rode draad en een verhaal kunnen vormen.

Charlie Mackesy zorgde voor knappe pentekeningen, zonder veel details. Af en toe zijn ze ingekleurd, maar meestal zijn ze gewoon zwart wit. De tekst lijkt ook handgeschreven te zijn.  Ze vullen elkaar mooi aan. Het verhaal gaat soms verder in de illustraties.
Het boek start met wat uitleg van de auteur. Hij vertelt hoe hij te werk ging. Voor sommige lezers zeker handig om de bedoeling te begrijpen en wat meer achtergrond te hebben.
De linnen rug zorgt voor dat extraatje in de vormgeving. Het geheel krijgt nog wat meer cachet.

Ik heb genoten van dit concept, maar een echt kinderboek is dit niet. Eerder eentje om cadeau te doen aan iemand die je een warm hart toedraagt. Het komt het best tot zijn recht als je af en toe een klein stukje leest. Als je het in één keer leest, is het misschien wat van het goede teveel.