Het leven van Freyde draait om dansen. Vanaf haar prille jeugd is het haar grootste passie. Als ze toegelaten wordt aan de Koninklijke balletschool lijkt haar droom werkelijkheid te worden. Ze krijgt de hoofdrol in de 'Het Zwanenmeer’ van Tsjaikovski. Maar er is iets dat haar achtervolgt, het lijkt wel of er een vreemde vrouw haar lichaam overneemt als ze danst. Ze krijgt nachtmerries en raakt gevangen in haar eigen lichaam. Wanneer ze de ware toedracht verneemt, namelijk dat een danseres op diezelfde scène gestorven is waar zijzelf nu de hoofdrol mag vertolken, is ze helemaal overgeleverd aan haar angstdromen. Ze kan er helemaal niet over praten met Celie, haar boezemvriendin, en ook niet met Esper waar ze verliefd op is. Ze heeft het gevoel dat Rosalind — de dode danseres — haar hele leven domineert, en ze wordt angstig en eenzaam. Toch lukt het haar de hoofdrol in ‘Het Zwanenmeer' goed te vertolken. Maar dan slaan de stoppen door ... Via cursief gedrukte stukjes tekst krijg je inkijk in het gekwelde hoofd van Freyde. Elke nacht komt het overleden meisje spoken in haar dromen en dat brengt haar op het randje van de waanzin. Dit boek — het debuut van de schrijfster — is een echte pageturner en het moet gezegd: je leert hoe de wereld van het klassieke ballet in elkaar zit. Ook de na-ijver en de afgunst tussen de ballerina’s, om de beste te zijn, lijkt me realistisch beschreven. Jammer dat het verhaal nogal rechtlijnig is. Het internaat waar de dansers verblijven, lijkt wel een gevangenis. En de dansers zelf zijn qua karakter zeer oppervlakkig in beeld gebracht. Het boek ontroert zelden. Het einde komt nogal bruusk en onwerkelijk over. Wanneer Freyde haar opvolgster probeert te wurgen eindigt ze in een inrichting en na een bezoek van haar vriend Esper slaat ze helemaal tilt en wordt ze in een dwangbuis gestopt. Ik wist niet dat zulke methodes nog toegepast worden in een psychiatrische instelling. Toch zullen jongeren die van ballet houden dit boek met plezier lezen.