De Merode is een stuk platteland tussen het Hageland en de Kempen met als meest gekende plaatsen: Tessenderlo, Westerlo, Scherpenheuvel, Zichem, Diest, … Het is het decor van een heleboel volksverhalen. Op deze volksverhalen inspireerde de auteur zich bij het schrijven van dit boek. In hoeverre deze overeenkomen met de echte verhalen werd niet duidelijk, omdat ik de originele versie niet direct kende of terugvond. Op de aangeraden website - www.demerodeonline.be - vond ik een inventaris terug, maar geen duidelijke verhalen. Je krijgt er wel meer informatie over de streek en de activiteiten die er zullen plaatsvinden. De Merode onder de aandacht brengen was een duidelijk en knap uitgewerkt doel.

Het was aangenaam om te lezen over plaatsen en gebouwen waar ik zelf niet zo ver vanaf woon.  De auteur maakte er tien raamverhalen van die ideaal zijn om voor te lezen. Hij vertelt uit naam van Boris en zijn marter, Floere. Het is steeds Boris die het verhaal vertelt aan zijn huisdier. Soms lijkt het duo het vertelde verhaal ook mee te beleven vanop een afstand. Een kronkeltje tussen de alinea’s maakt duidelijk of de lezer zich bevindt in het leven van Boris en Floere of in het verhaal dat er verteld wordt. Dat maakt het geheel ook iets duidelijker.

Qua inhoud is het ene verhaal al wat harder dan het andere, maar ze zijn zeker allemaal geschikt voor de doelgroep (kinderen vanaf acht jaar). Meermaals wordt het goede en onbaatzuchtige beloond, terwijl de personen die alleen uit eigenbelang denken, gestraft worden. Ze hebben niet allemaal een happy end en de meeste laten je toch ook wat verder nadenken. Omdat het tien losse verhalen zijn, maakt het niet uit in welke volgorde je ze leest.

Bij elk verhaal hoort een eerder donkere, maar mooi uitgewerkte, paginagrote illustratie. Deze sluit steeds mooi aan bij de tekst. Vooraf ogen ze misschien een beetje vreemd, maar na het lezen van de tekst worden de details wel duidelijk. Tussendoor vind je ook enkele schetsen van marter, Floere.  Deze zorgen voor een luchtigere bladspiegel.

Toch ook een minpuntje: al hoor je het niet tijdens het voorlezen, het stoorde mij als lezer wel dat ik een dt-fout (blz. 28) en een niet als bezittelijk voornaamwoord bedoelde ‘jouw’ (blz. 67) tegenkwam. Van boeken die uitgegeven worden door uitgeverijen als deze, verwacht ik toch dat ze grondig nagelezen worden.

Over het algemeen zeker een leuk boek, vooral voor de jonge inwoners van de Merode-streek.  Echte kenners zullen hier minder aan hebben.