In dit vierde boek in de reeks Donderkat is het gezin is nog steeds op de vlucht. Mama gezocht wordt als terroriste, maar ze is bommengooister voor het goede doel en spaart hierbij mens en dier. Ze vertoeven al maanden in hun gele duikboot en de verveling is bij de kinderen duidelijk voelbaar. Ze vinden het ellendig dat ze maar een half uur per dag computerspelletjes mogen doen. Mama vindt die spellen maar niets en ze ontwerpt een superspannend computerspel waarbij de kinderen wetenschappelijke kennis opdoen over chemie. Terwijl ze op een congres haar spel voorstelt, worden de kinderen gekidnapt. Ze worden mishandeld en moeten als slaven in een mijn kobalt ontginnen. Dankzij hun kennis over chemie ontwerpen ze bommen waarmee ze proberen te ontsnappen. Op het nippertje worden ze door hun ouders gered, die hen met een helikopter komen bevrijden.
Het avontuur vertoont veel parallellen met het voorgaande boek. Het verhaal komt traag op gang, er wordt tussendoor veel uitgeweid over opvoedingsprincipes, vervuiling, technologie,waarbij de dialogen erg uitgesponnen zijn en men frequent in herhaling valt.