Het is bedtijd maar slapen lukt niet. Drukke gedachten houden je wakker. Door het vensterraam schijnt een heldere ster. Ze lonkt zachtjes. Ze fluistert dat ze je meeneemt naar een fijne plek. Toe maar …

Eens te meer weet Britta Teckentrup de lezer te betoveren met haar prachtige illustraties. Ze worden gekenmerkt door warme tinten die een zachtheid uitstralen. De heldere ster leidt je doorheen het boek. De tekst is minimaal aanwezig en misschien zelfs overbodig omdat de beelden op zich al heel verhalend zijn.

Britta houdt ervan om met de vorm van een boek te spelen. Ook nu heeft ze dat gedaan. In de kaft is er een uitsparing voor de maan, het kind en de ster. De pagina’s zijn zelden volledig. Soms zijn er ‘kijkgaatjes’ maar vaker zijn er echt stukken weggelaten van een pagina. Op die manier krijg je een heel speciale ‘gelaagdheid’. Er ontstaat een dieptewerking die zowel het beeld als het verhaal beïnvloeden. Stukjes van een vorige prent blijven herkenbaar aanwezig maar stukjes tekst krijgen evenzo een herhaling.

Het avontuur dat het kind meemaakt is hartverwarmend en lieflijk. Het brengt rust, het bezit de kracht om de mentale wind te laten rusten tot het weer tijd is voor een nieuwe dag.

Neem het boek vast en geniet. Toe maar …

Prachtig.