Shadi is een tienermeisje dat opgroeid in een Amerika dat de oorlog aan Irak verklaard heeft. Het is niet eenvoudig om tiener te zijn, laat staan wanneer je als moslima de kleine minderheid vormt op school. Maar ook tussen de moslims onderling is er wantrouwen ontstaan: ook haar beste vriendin ziet haar plots niet meer staan. Thuis moet ze geen steun verwachten, want niets is meer hoe het was sinds het overlijden van haar broer. Shadi is zichzelf kwijt en weet niet hoe ze verder moet. Gelukkig zijn er mensen die steeds in haar blijven geloven en kan ze uiteindelijk toch kwijt wat er zo lang al in haar hoofd spookt.

De vele dilemma's, onzekerheden en onrechtvaardigheden waarmee Shadi te maken krijgt, zal voor veel tieners niet vreemd overkomen; Tahereh Mafi weet deze gevoelens mooi te verwoorden en ze zonder te veel drama of overdrijvingen weer te geven op een haast poëtische manier. Je zal regelmatig zinnen herlezen omdat ze een welbepaalde emotie zo raak kan omschrijven of een situatie haast perfect kan laten aanvoelen. "Ik bracht elke dag door op het randje van een angstaanjagende afgrond, tuurde omlaag in de leegte en wilde wel, wilde niet omlaag storten." Hoewel er gevoelige thema's aan bod komen, worden ze dankzij de humor bespreekbaar. Ook kan je meedenken met de  gedachten van Shadi en besef je, als lezer, dat je lang alles kunt inslikken, maar dat het je niet helpt en dat openheid en eerlijkheid je veel verder zullen brengen. Dat is een leerproces dat ook Shadi in het boek moet doorlopen met vallen en opstaan. Een intens boek, waar zwaarte in evenwicht wordt gebracht door fijnzinnige humor, en waar verschillende visies en overtuigingen op een ongedwongen manier aan bod komen zonder te oordelen.