In Elektrische Vissen leren we Emma en haar gezin kennen. Emma is verhuisd met haar moeder, broer en zus van Dublin naar Duitsland, het geboorteland van Emma’s moeder. Zowel Emma, haar broer Dara en haar zusje Aoife missen hun thuisland. Emma voegt daad bij het woord en besluit terug te gaan naar Duitsland. Samen met Levin, haar klasgenoot, smeedt ze een plan om voorgoed uit Duitsland te vertrekken. Of ze haar plan tot een goed einde brengt, ontdek je in dit boek.

De titel van het boek trekt meteen de aandacht. De titel staat symbool voor de passie van de moeder van Levin. Zij bestudeert elektrische vissen die via stroomstoten met elkaar kunnen communiceren. Haar interesse in elektrische vissen is er gekomen omdat ze zelf moeilijkheden heeft met communiceren. Hoewel Levin’s moeder doorheen het verhaal niet vaak aan bod komt, speelt ze een belangrijke rol aan het einde van het verhaal. Dat einde is misschien wel het meest aangrijpende deel van het boek. Een onverwacht plot die indruk maakt.

De rest van het boek stelt echter teleur. De taal, een belangrijk thema in dit boek waar meerdere personages mee worstelen, lijkt ook een effect te hebben op de schrijfstijl in het boek. Het boek is verhalend opgevat met weinig dialoog, waardoor de dynamiek vaak ontbreekt. Het gebruik van Engels en Nederlands door elkaar zorgt ervoor dat het verhaal vaak stokt. Behalve het einde, is het boek niet avontuurlijk, noch spannend of beklijvend.

Elektrische Vissen was een fijn tussendoor-boek die ondanks de saaie verhaallijn, toch overeind blijft. Het thema ‘heimwee’ weet af en toe door te zinderen en is herkenbaar. De matige schrijfstijl zorgt er echter niet voor dat Emma’s heimwee echt bij de lezer binnenkomt.