En toen kwam de kerstman

In tijden waarin de sint het al zwaar te verduren heeft, geeft dit boek hem nogmaals een fikse opdoffer. De man wordt zelfs vermeld als ware hij een curiositeit die enkel nog in Nederland van enig belang is. Nou ja! Het bezorgde mij wat tandengeknars en enig niet voor publicatie bestemd gemompel, zeker toen er werd gesproken over hulpkerstmannen, fotosessies met de kerstman en dies meer. Maar ach, lees daar overheen en er blijft een charmant, licht verteerbaar verhaaltje over, zodat die schijnbare overheersing van de kerstman op de sint niet op de maag blijft liggen. Het verhaal dan: Anna woont in een klein schattig huisje dat geprangd staat tussen een prachtig warenhuis en een lelijk, aftands flatgebouw. Het warenhuis beleeft drukke tijden, want hulpkerstman Kees is elke dag paraat om met de brave kindertjes op de foto te gaan. Op één van zo’n dagen ontdekt Kees het huisje van Anna en belandt hij na zijn zware dagtaak via de brandtrap in haar tuintje. Zoals het in dergelijke verhalen gaat, wordt hij daar knus en warm onthaald. Minder goed vergaat het Miko op dat moment. De zwerfjongen probeert te overleven in het vuile, dichtgetimmerde gebouw. Zijn leven is niet simpel en stilletjes droomt hij van een beter leven. Dat lijkt hem ook te lukken wanneer hij op zijn beurt bij Anna belandt. Eerst is hij wat schuw, maar al snel groeit er een warme vriendschap tussen Anna, Miko en kerstman Kees. Dan dreigt een projectontwikkelaar roet in het eten te gaan gooien. Hij heeft grootse plannen met de grond waar het flatgebouw op staat en wil dan ook maar meteen het huis van Anna tegen de vlakte gooien. Wanneer Anna weigert en het gemene heerschap ontdekt dat zij een kind in huis verborgen houdt, dreigt hij met de kinderbescherming. Anna maakt zich grote zorgen en bovendien is Miko ongelukkig omdat hij graag een moeder wil. Hulpkerstman Kees belooft dat de echte kerstman wonderen kan doen, maar dat durven Anna en Miko niet echt te geloven. Of zou het toch waar zijn dat de kerstsfeer magisch is en dat er wondere dingen kunnen gebeuren in de kerstnacht? Hoe het afloopt, wil ik niet verklappen; wel vertel ik je dat de schrijfster gelukkig niet voor een al te melig, zoetsappig einde heeft gekozen. Zoals het blijkbaar hoort bij boeken bestemd voor deze leeftijdsgroep is er een happy end en hebben de personages duidelijke, welomschreven karakters. In dat opzicht biedt dit boek geen verrassingen, maar dat is ook niet de opzet van dit verhaal. Het lijkt er wel op alsof de schrijfster pas na de schets van de situatie en de personages echt op dreef kwam. De tekst leest dan veel vloeiender, al kan dat ook zijn omdat ik me in het begin ergerde aan de verdringing van de sint in onze contreien. Het lieve verhaaltje en de leuke tekeningen stemmen me echter mild; het zal wel aan de tijd van het jaar liggen …