Katja's ouders zijn gescheiden. Meestal woont Katja bij haar vader en stiefmoeder, maar bezoekplicht/recht verplicht haar af en toe haar moeder op te zoeken. Niemand beseft ten volle hoe Katja zich daar bij voelt en niemand weet hoe ze er behandeld wordt. Zelfs een zelfmoordpoging doet hulpverleners en rechters niet beseffen hoe ze er psychisch onder lijdt. Haar apathische vader en afstandelijke stiefmoeder wuiven alles weg.
Katja stapt op een dag zelf naar een psychiatrisch ziekenhuis en wil er niet wijken tot ze opgenomen wordt. Ze is bang dat ze zichzelf opnieuw iets gaat aandoen.
We krijgen een zicht op het verwerkings- en genezingsproces van Katja gedurende haar maandenlange opname. Dit is een mooi, gemakkelijk leesbaar boek. De zoektocht van Katja om zichzelf te leren helpen wordt levendig en eenvoudig verteld. Dit is een Slashboek, wat betekent dat het verhaal gebaseerd is op een waar gebeurd levensverhaal van een bijzondere jongere. Dat kan je van Katja/Katje wel zeggen. Ze heeft heel wat meegemaakt, maar probeert er het beste van te maken. De hulpverlening komt er goed uit en dat mag wel eens.
Al krijgen we hier toch een zeer eenzijdige kijk op die hulpverlening. Men tracht er andere verhalen en emoties erbij te betrekken, maar dat geeft een wat rommelige indruk.