De burgemeester van het stadje Solby is verdwenen. Niemand weet waar hij is. Hij wordt vervangen door Meneer Kwast. Die is alles behalve graag gezien. Mitcho (kat) en Sebastiaan (olifant) ontvangen flessenpost terwijl ze aan het vissen zijn. Ook al is de brief niet goed leesbaar, toch lijkt het erop dat het een brief van de verdwenen burgemeester is. In de fles zit ook een zaadje dat onmiddellijk geplant wordt. Na één nacht is het uitgegroeid tot een megapeer. De afzender zit op het mysterieuze eiland. Maar waar is dat? Sebastiaan herinnert zich dat zijn overgrootvader daar ooit iets over vertelde en gaat op de zolder op zoek naar bewijsmateriaal. Professor Glucose en dokter Pibbenip worden erbij gehaald om de peer te onderzoeken. Zij bevestigen dat die megaperen op het mysterieuze eiland groeien.
Vervangburgemeester Kwast wil ondertussen die peer zo snel mogelijk weg. Mitcho en Sebastiaan hollen de peer uit en maken er hun nieuw huis van. Door een duw van Kwast belandt de nieuwe woning met daarin Mitcho, Sebastiaan en professor Glucose, in het water en vervolgens in de zee. De peer wordt dan als boot gebruikt. Met die boot gaat het trio op zoek naar het mysterieuze eiland. Met behulp van het logboek en het Baryllische kompas van de overgrootvader reizen ze door en maken ze heel wat avonturen mee. Uiteindelijk bereiken ze het mysterieuze eiland en wordt de verdwenen burgemeester teruggevonden. Al snel neemt hij opnieuw zijn ambt op. Tot grote vreugde van alle inwoners van Solby, op één na … 
Het laatste hoofdstuk vertelt ons ook nog wat er verder met de personages gebeurt. Elk nieuw hoofdstuk in dit absurde verhaal wordt paginagroot aangekondigd. De tekst staat kriskras tussen de tekeningen. Tonnen fantasie worden er gebruikt. De cartoonachtige illustraties versterken dit nog eens. Elk 'groot' probleem wordt zonder enige moeite opgelost. De verhaallijn is zeer eenvoudig gehouden. De woordenschat die gebruikt wordt, is dat zeker niet altijd.