Bij het openen van dit prentenboek in stevig tekenpapier wordt de kijker al overweldigd door de prachtige schutbladen. Het is net alsof je in het gras ligt in een weelde van bloemen en grassen. Om je heen kijk je verrast naar allerhande insecten en kleine diertjes: miertjes, onze-lieve-heer beestjes ... de natuur, in volle bloei is hier geïllustreerd in frisse heldere kleuren.

Het thema in dit prentenboek is diversiteit en acceptatie. Liisa tekent met krachtige lijnen en ze kleurt de figuren slordig in. De stijl is nonchalant gezellig, de illustraties vol frisse kleuren stralen vrolijkheid uit en zijn oh zo levendig! Telkens kijk je naar een tafereel waarin een kort zinnetje de illustratie introduceert (zoals “de één is al oud, de ander nog nieuw”) en je ziet op het linker blad een oude oma breien aan een geblokt doekje en op de rechter tekening ligt een blozende baby met datzelfde geblokte truitje aan te genieten op een matje, met fijn versierde randjes vol bloemetjes en sterren.

Liisa plaatst origineel emoties en karakters van mensen op de voorgrond, en doet dat kernachtig: hoe we allemaal andere wensen hebben, anders zijn en het toch zo fijn is bij elkaar. De illustraties zijn vol dynamiek, en subtiel onderbouwd met humor. Ze kan zoveel verschillende figuren bij elkaar tekenen en toch vormen ze een eenheid. Zo verschillen we allen in uiterlijk, interesses, huidskleur, fysieke beperking, cultuur ... In één zin vat ze de bijzondere bedenking: “Van iedereen is er maar één!”

In de illustraties geeft ze heel expressief weer dat onze emoties en reacties sterk kunnen veranderen. De prent van een kind dat bang kijkt, middenin insluitende donkere stammen en takken, spreekt bijvoorbeeld boekdelen. Prachtig hoe ze essenties zo eenvoudig helder brengt. Dit filosofisch verhaal zindert van begin tot einde van dynamiek en acceptatie.