Een rood en een blauw monstertje wonen elk aan één kant van een berg. Ze hebben elkaar nog nooit gezien maar spreken met elkaar door een gat in de berg. Op een dag krijgen ze ruzie over iets heel stoms. Blauw monster zegt: "De zon gaat onder, de dag is voorbij." Het rode monster is niet akkoord; hij zegt: "Sukkel je bedoelt zeker dat de nacht begint." Ze beseffen niet dat ze in feite hetzelfde zeggen. En eens begonnen, komen ze alleen maar beter op dreef. Daar komt vechten van, zo erg zelfs dat ze de hele berg afbreken om elkar met stenen te bekogelen. Het laatste rotsblok is weg op het moment dat de zon ondergaat. Voor het eerst zien ze elkaar en wat belangrijker is, ze zien de dingen vanuit elkaars standpunt. "De nacht begint", zegt de blauwe. "Wat je zei klopt. De dag is voorbij", zegt de rode. Samen kijken ze naar de zonsondergang. Ze vonden dat ruziën best leuk, "alleen een beetje jammer van de berg...". Dit is een heruitgave van een eerder groter exemplaar verschenen in de jaren '80 onder de titel 'Twee monsters'. Dit boekje is amper 15 cm in het vierkant. Het is een heel leuk verhaal om over de onzin van ruzie en breder gezien van oorlog te praten. De monstertjes zijn echte mascottes om een campagne tegen ruzie te animeren.