Kraai

Het zal je maar gebeuren! Kraai is zo zwart als de nacht, hij heeft geen streepje kleur. Hij moet wel een gemene stoute vogel zijn! Zo denken Vink, Mees en Parkiet erover. Intussen voelt Kraai zich zo alleen ... Tot hij ineens weet wat hij nodig heeft: kleur! Hij schildert zijn veren, maar is dat wel een juiste oplossing? 'Kraai' is een aandoenlijk maar tegelijk ook hartverwarmend verhaal over eenzaam zijn en niet weten wat gedaan. Timmers toont het zo eenvoudig als het is: met weinig woorden en krachtige tekeningen tegen een harde witte achtergrond. Een fel contrast met enerzijds de donkere eenzaamheid en de zwarte veren van Kraai en anderzijds de vrolijke kleuren van Mees, Parkiet en Vink. Het is mooi dat Timmers zich tot de essentie beperkt (Kraai wil vriendjes) en zich niet laat verleiden tot een vermanend vingertje of een expliciete levensles. Elke begrijpende kleuter zal zonder twijfel meeleven met Kraai, lachen om zijn gekke pogingen geliefd te zijn en blij zijn met een goede afloop. Niks zo herkenbaar als erbij willen horen.