Dit is een sprookjesverhaal. Het gaat zoals vele sprookjes over een mooie prinses, een koning en koningin, prinsen die de hand van de beeldmooie prinses willen, een goede heks, enzovoort. Het is een beetje een mengeling van gekende sprookjes. Ik herken alvast: Assepoester, Sneeuwwitje, Rapunzel, De kikker en de prinses. En dit alles in een nieuw kleedje gestoken.
Het begint met de mooie vriendschap tussen prinses Bella en Henkie De Wolf, de zoon van de tuinman. Op een dag verbiedt de koning zijn dochter nog te spelen met Henkie. Bella is ontroostbaar maar haar ouders praten op haar in en na een tijdje gelooft Bella dat ze de mooiste is en vergeet ze Henkie. Het volk vereert haar om haar schoonheid en Bella doet er alles aan om nog mooier te worden. Een compliment en een roos van Henkie, die nu tuinman is, stelt ze echter niet op prijs en ze laat hem in de kerker gooien...
Enkele jaren later proberen een paar prinsen naar haar hand te dingen. Alleen ‘mooie’ prinsen worden uitgenodigd op het paleis. De eerste twee vliegen ook de kelders in omdat Bella ze niet kan luchten en daarna is er geen enkele meer die de gok waagt. Dan komt de heks (als oud vrouwtje) op het toneel. Na een aanvaring tussen de heks en Bella, vervloekt de heks Bella. Door een zoen van haar eigen vader, wordt Bella lelijk. Echt lelijk.
Ze durft zich nergens meer te laten zien, zelfs de dieren lopen weg van haar. Enkel een zoen van een man kan haar weer mooi maken. Maar niemand kan of durft haar te zoenen, zelfs haar eigen vader niet. Tenslotte zet ze een lampenkap op haar hoofd wanneer ze naar buiten moet. Zeven jaar later heeft ze een hele verzameling lampenkappen en noemt iedereen haar prinses Lampkapje.
Dan denkt de koning plots aan de drie mannen die nog steeds in de kelder zitten. Zou één van hen haar durven te zoenen? Het vervolg kan je raden.
Het voorspelbare wisselt af met leuke wendingen. Maar de voorspelbaarheid overheerst wel het hele verhaal. Sommige elementen refereren naar andere sprookjes, maar voor mij had hier meer humor mogen inzitten. Op dat vlak is het wat te braaf  allemaal. Er zat meer in. Het idee van een prinses met een lampenkap vind ik heel tof gevonden. Op de schutbladen vinden we allerlei soorten lampenkappen terug. Dat spreekt tot de verbeelding, maar het komt pas laat in het verhaal aan bod.
Voor de doelgroep, kleuters, is het waarschijnlijk wel een leuk voorleesverhaal, maar misschien wat te lang. Eerder voor 6+ aan te raden. De leuke tekeningen zijn simpel, maar creatief.