Niels heeft een grote broer, Reinier. Ze zitten op dezelfde school, en Reinier neemt het op voor zijn kleine broertje wanneer Niels gepest wordt door Max Van Dalen. Hij kijkt zo op naar z'n grote broer, maar Reinier huilt ook soms – maar hij wil niet zeggen waarom. Heeft Reinier ook een pestkop in de klas zitten? Of zou hij bang zijn voor de tandarts? Zelfs tijdens de zomervakantie aan zee is Reinier aan het huilen en heeft hij driftbuien. Wanneer ook Niels onhandelbaar wordt, moeten zijn ouders het vreemde gedrag van Reinier verklaren. Reinier voelt zich helemaal geen jongen, maar een meisje. En dat is nieuws waar Niels maar moeilijk raad mee weet. Tot er hulp uit onverwachte hoek komt.

Waar het verhaal bij het begin lijkt te gaan over twee opgroeiende, puberende broers, neemt het verhaal de wending van een gendertransitie binnen het gezin. Je beleeft de impact van Reiniers transitie op de rest van het gezin, maar vooral vanuit de ogen van Niels. De boosheid en het onbegrip van Niels zijn in een begrijpbare, heldere taal geschreven. Imme Dros weet in korte zinnen en gemakkelijke taal een rijke belevingswereld te schetsen die in soberheid de emotionele complexiteit goed weet te schetsen. De ontknoping lijkt wat simpeltjes, maar zorgt wel voor een hoopvolle boodschap. Er wordt ook niet geoordeeld over de emoties, de fouten of vooroordelen van Niels of de ouders in hun reactie op het nieuws. Het is geen gemakkelijke situatie, maar ze gaan er wel samen door. De perfecte reacties en oplossingen bestaan enkel in sprookjes, dus de onvolmaakte pogingen van het gezin voelen kwetsbaar en realistisch. De taal die daarbij hoort is bijna poëtisch.

De zwart-witte prenten in houtsnedes maken het verhaal vrij zwaar en beladen: het lijkt allemaal best somber, zelfs de prenten waar de situatie helemaal niet zo duister is. Het zorgt er daarentegen wel voor dat de focus volledig op het verhaal ligt, en het nooit echt dromerig wordt. Dit soort situaties zijn dan ook nooit zo zwart-wit als hier geschetst. Dat het allemaal wat 'schuurt' en 'wringt', past in die optiek dus best goed bij het verhaal.

Een verhaal dat ruimte geeft aan emoties en overpeinzingen die bij gendertransities bestaan. Knap.